Sylwester na winylach 2019 – nie taki całkiem mini maraton!

W Warszawie mini maraton mamy cały rok.

Rzadko zdarzają się dni, w których nie ma milongi. Nowy rok przetasował miejsca i wydarzenia. Jedne zniknęły, inne powstały. Życie jest cyklem. Wszystko jest cyklem. Nawet jak jest raz, bo „...nic dwa razy…”. Tylko w święta nie ma milongi i żadnej praktyki. Na co dzień się tangoli, czasem w aż za wielu miejscach w jednym czasie. Ale zaraz! Ja nie o tym, tylko o tym, że sylwestry tangowe były dwa plus jeden tangowo-nietangowy.  

Ten na winylach był jedyny.

Hotel Airport Okęcie mieści się przy lotnisku. Na regularne milongi położenie jest słabe, na incydentalne – nie przeszkadza. Swego czasu chcieli, bym organizowała u nich popołudniówki w Café Czekolada, ale mieliśmy inne wzajemne oczekiwania. To w clubie Aviator na XII piętrze odbywały się milongi Aviator. Tu także odbyła się posylwestrowa popołudniówka i milonga noworoczna, obie w ramach karnetu sylwestrowego, a dla osób witających Nowy Rok gdzie indziej - dodatkowo płatne, ale o nich nie będę się rozpisywać. W skrócie: frekwencja dopisała. Na popołudniowej był słodki bufet + napoje. 

„Tylko Adrian mógł takiego sylwestra zorganizować!” 
 
Powiedział jeden z tangowych kolegów. Coś w tym jest… Bo i Duża Warszawska, i Aviator miały swoją rangę. Zrobić sylwestra w takim (drogim!) miejscu w normalnej cenie – no no… Cmokam z podziwu. Zwłaszcza że – sami to mówicie - Adrian nie ma miana przyjaciela wszystkich stworzeń na ziemi i w komunikacji bywa specyficzny. 
A jednak właśnie Jemu się udaje. 

Drużyna Adriana nie jest specjalnie liczna.

Bo nie ilość, a jakość się liczy. Dziewczyny są bardzo przyjazne i myślę, że to one ogarniają pracę u podstaw. Ale organizatorem jest Adrian (Otocki, jak ten hrabia-wynalazca z powieści Bolesława Prusa pt. „Lalka”. Adrian jest zawodowym tancerzem, dyplomowanym instruktorem tańca i tanga - tak, jest „coś” takiego!, animatorem tanga w Warszawie i Lublinie). W wystąpieniu dziękował Lubelskiemu Stowarzyszeniu Tanga Tango Paraiso. 

Przygotowania.

Byłam pod wrażeniem. Informacje były wrzucane na bieżąco. A to, że jest parking. A to, jak się odnaleźć wśród dużych stołów… O, stoły to osobny temat.
Koncepcja, jak „to” ma wyglądać, klarowała się do ostatnich dni. Najpierw w ogóle nie było przewidzianych rezerwacji, co mnie zniechęciło do udziału w imprezie. Kobieta ma torebkę, szal, na eleganckim evencie powinna mieć swoje miejsce. Nie musi na nim tkwić, ale ja uważam, że pewien porządek powinien być. I moje miejsce, z moją torebką i szalem, taki porządek mi zapewnia.  

W końcu pojawiła się koncepcja – utrzymana do końca - rezerwacji stołów ośmioosobowych, z wyznaczonym „opiekunem stołu”. Czyli trzeba się było zgłaszać ósemkami. Nie było innej opcji. Osiem – do stolika z czarnymi krzesłami. Bez rezerwacji - do krzeseł białych. Nie na odwrót! Tak mi się skojarzyło (tak, miewam dziwaczne skojarzenia, wiem  😄): „(…) czwórkami do nieba szli żołnierze z Westerplatte...”, a na sylwestrowicze na bal ósemkami. Każdy miał zapewnione miejsce siedzące.  

Dobrze to czy źle?
Wszyscy sobie poradzili, z organizatorami włącznie, chociaż na początku osoby bez rezerwacji były trochę zagubione, zwłaszcza jak przyszły/li solo. Ja bym tam system uprościła, bo wiadomo, że na każdej większej imprezie usadzenie gości jest kluczowe. 

Adrian co prawda mówił, że to nie ma być impreza zasiadana, ale sylwester to sylwester, a nie lokalna milonga. Ja bym nie sadzała stada ludzi się znających, bo oni mają siebie na co dzień. Skoro był balans (no, prawie), to można było postawić na integrację, zwłaszcza że stoły stały w dwóch częściach, co tejże nie służyło. 

Muzyka.
Najlepsza na świecie. Każdy organizator, który zaprosi duet djski Radio Tango Uno, odniesie sukces. Jak zaprosi pół duetu – też. Bez udziwnień, Klasycznie. Energetycznie. W dobrej jakości. Początkowo mechanicznie, w środku z winyli. Że im się chce! Zwłaszcza że amatorzy nie słyszą różnicy. Za to na pewno waflowanie płytami robi wrażenie nawet na muzycznych abnegatach, a Dorota w białych rękawiczkach jest sexy. Marcin – sorry Marcin – mniej 😄    

Na tę imprezę zjechało dużo ludzi, a kraju i zagranicy. Dla mnie to dziwne, bo mam ich pod ręką (organizują w środy i niektóre niedziele milongę Uno, Dorota grała na milondze w Wilanowie, obydwoje jeżdżą jako dje na maratony i festiwale w różne zakątki świata), ale wiele osób, zachwyconych puszczaną muzą, przyznało, że słyszy ich po raz pierwszy i nie wie, co to Radio Tango Uno! Kliknij TU i się dowiedz, bo obciach!  

Parkiet
Z atrakcjami. Widać, że niejedna impreza na nim hulała. Na tę ilość ludzi mógłby być większy, zwłaszcza że muzyka wyrywała od stołów. Kiedy go zdewastowaliśmy i ciutkę się rozjechał, ekipa będąca w pogotowiu szybko się z nim uporała. 

I to w sposób wyglądający dość tanecznie. Panowie się wykazali sprytem, sprawnie operowali nogami i młotkami. I całkiem dobrze wyglądali. Lepiej niż niejeden zwolennik „wolnych pląsów” nazywanych neotangiem😄   

Bufet 
Dobrze zaopatrzony. "Niech żyyyje bal..."! 

Obfity w jadło i napitki. Obsługa bardzo sprawna, ale to akurat mnie nie dziwi, bo ten hotel słynie z dobrej kuchni i serwisu. 

Duży atut: brak hocków-klocków.   
Wiele imprez sili się na jakiś program artystyczny nie wiadomo po co. Widziałam imprezy z różnymi przeszkadzaczami, złymi pokazami, koncertem muzyki tangowej słabej do tańczenia. To dodatkowy koszt, często naprawdę zbędny. Tu tego na szczęście nie było. 

Za to uroczym akcentem były noworocznie składane życzenia, radośnie i naprawdę miło. 

Trwało to długo, bo też dwie części sali się przemieszczały i wreszcie przemieszały.   
Ten rok będzie dla tangueros szczęśliwy, już Mirek o to zadbał, odpowiednio traktując kieliszek… 

Podsumowanie
Sylwester bardzo udany. Najmocniejsze punkty: muzyka i bufet. 
Gratuluję Adrianowi i dziewczynom!   

Autor: Ania TangoTeAmo

Tango to moja pasja. Podróżuję, by tańczyć. Opisuję tangowe imprezy i obyczaje. Piszę książki, w których zawsze obecne jest tango. Zobacz wszystkie wpisy opublikowane przez Ania TangoTeAmo